Өнөөдөр Р.Чойномын шоронд байхдаа бичсэн Гөлөг гэдэг бэсрэгхэн туужийг уншлаа. 50-иад оны цэл залуу Улаанбаатар хотын амьдрал, хоёр залуугийн хайр сэтгэл, гунигт хагацал. Амралтаар уншихад хөөрхөн л ном байна.Гөлөг туужийнхаа тухай нэг захиандаа бичсэнээс иш татъя:
"... сэтгэхүй буюу ижил дасал явдал, хүндэтгэх бишрэх гэгч нь гагц хүнд байгаа зүйл биш, нохойд ч байна гэх гэсэн юм. Нохой зүүдэлдэг. Нохой дасч жигшиж, уурлаж баясч, тэр ч байтугай гашуудан уйлж чаддаг амьтан! Нохой тэмцдэг, цөхөрдөг, бас бодол болон гайхдаг амьтан!...
... Би хэд хэдэн удаа нохой тэжээж, эрхлүүлж, элдэв зүйл эрдэмд сургаж үзсэн. Тэднээ хэрхэн үхэхийг ч үзсэн. Би харамсан уйлж байсан. Би "Гөлөг" гэж тууж бичихдээ, нохойны амьдралыг зураглах гэж бодож эхэлсэн юм. Гэтэл реалист утга зохиол орчин үед нийгэм - төрийн гар хөл байх учиртай болохоор, нохойны аяг зан, амьдрал байдлыг сурталчилсанаар социализмд юу ч нэмэрлэхгүй тул арга буюу түүний эзэн хүнээр уг туужийг бүтээсэн билээ..."
("Өд" сан, Р.Чойномын нууц захидлууд номноос)
No comments:
Post a Comment